έκτονος

-η, -ο (AM ἔκτονος, -ον)

Ι. παράτονος, παράφωνος, ο έξω τού μουσικού τόνου, παράχορδος, φάλτσος

2. χαλαρός, άτονος, ξετεντωμένος

ΙΙ. επίρρ. εκτόνως

νεοελλ.

άτονα, χαλαρά

αρχ.

έντονα, σφοδρά.